Naltres, sèm Montanhòls (Les enfants de la Montanha)
Emilie COSTES
COMMUNE
BOVINS
Chant identitaire
--- En 2000 ---
Introduction
Cette chanson est une création de Marcel Laporte (1910-2002), sur l’air de "Les gars de la marine".
La version de notre informatrice reprend également des passages de "Sèm Montanhòls", autre chanson identitaire écrite par le chanoine Jean Vaylet (1845-1936) de La Terrisse.
Ce dernier a également écrit "La responsa del Costovin" illustrant l’opposition entre les gens de la montagne et ceux de la vallée.
Informateur
« Naltres, sèm Montanhòls,
Coma lo rossinhòl,
Quand arriba l’estiu,
Cantèm nòstra cançon.
Del 25 de mai,
Jusca la Sent-Guirald,
Al mièg de las vacadas,
Passèm qualquas mesadas.
Sèm d’òmes recercats,
E dins nòstre mercat,
Naltres nos rasonèm,
Per ganhar tant que podèm.
Sèm les enfants de la montanha,
Nos risèm del missant temps,
Naltres sèm totjorn contents.
N’avèm ben qualques esclòps,
Mès quand nos pesan tròp,
Les laissèm pels masucs,
E nos’n vam totes pès nuds.
Un mocador al còl,
En guisa de fauç-còl,
E presentèm tan bien,
Que cap de Parisien,
Que a la camisa empesada,
E la mina enfarinada.
Naltres sèm Montanhòls,
Coma lo rossinhòl,
Quand arriba l’estiu,
Cantèm nòstra cançon.
Aimèm l’èr pur, la libertat,
Que nòstre cur a la santat,
En veguent nòstra mina,
Tot lo monde o devina.
Avèm pas besonh de jutge,
Ni mai de gendarmas,
Mès laissam ben aquel monde d’ont lai son,
Ambe nòstre pau per arma,
Nos fasèm ben rason. (bis)
Viva en ç’amont l’aligòt de montanha,
Que quand es caud s’estira coma un fial,
Laissam-lor las castanhas,
Que lor demòran al còl.
Brave vinhairon, siás fièr de ta vendémia,
Mès te plangèm paure Costovin,
Tu cultivas la vinha,
Naltres buvèm lo vin. (bis) »
