Lo farç

« Quand anavan a la fièira, caliá que se levèsson a tres oras del matin. S’entendián, un parelh de vesins, e prenián aquelas bèstias a pè a la fièira.
La femna demorava un pauc mai al lièch e pièi se levava e preparava lo despartin per lor anar portar. Sovent, fasiá còire un farç, un farç de prunas. Fasiá pas solament de museta, estacava aquò darrès l’esquina e fotiá aquò dins la falda del damantal.
I te fotèt lo salsissòt, lo fromatge e lo farç de prunas. Quand arribèt al mièg camin, di(gu)èt :
“Pòde ben far una alta.”
Agachèt se lo despartinat èra bien dins la falda. Puta, lo farç aviá disparetut !
Di(gu)èt :
“Serà passat pel trauc de darrès…”
Se tornèt virar per veire end l’aviá perdut. Te vei doas o tres personas que arriban, aval darrès ela. Se metèt a cridar :
“Lo m’avètz pas vist ? Lo m’avètz pas vist ? L’ai perdut !
– L’avètz perdut ? Mès de qué avètz perdut ?
– E ben lo farç !” »