Las pomas

« La poma fasiá aicí. Sèm dins un endrech de frucha e, a-n-aquel moment, naltres deviam fornir aquelas qualquas pomas. I aviá pas lo Miègjorn e tot aquò…
Trobàvem a las vendre tant que voliam. Las nos venián ben crompar sus plaça, aquò d’aquí rai, mès anàvem al mercat de Sent-Genièis e vendiam aquò coma de pichòts pans.
Lo que se trobava de la montanha, se crompava qualquas pomas per passar son ivèrn, lo jorn de Totsants, que lo 5 de novembre aquò èra la fièira de Sent-Genièis, e ben trobava pas mai res alhurs.
I aviá pas d’espicièr, i aviá pas d’embulent, caliá que se desplacèsson per crompar quicòm coma aquò : de castanhas, de pomas, de noses, tot aquò qu’èra frucha.
Aviam totjorn la reneta del Canadà qu’es estada totjorn conescuda, aviam de Mas de Barta, de lila, de majorèla, de pomas de renetas de Sent-Sernin, de pomas de país, de varietats de país. »