Los peisses
Marin ALBOUY
PÊCHE
--- En 1988 ---
Introduction
La pêche, souvent pratiquée avec des techniques prohibées, procurait un complément d’alimentation ou de revenu apprécié. Les bons braconniers respectaient les équilibres naturels.
Informateur
« I aviá bravament de peissons e, de nòstre temps, se manjavan. Duèi se manjan pas, aqueles peissons.
I aviá lo barbèu, lo cabòt, lo tro(g)an e lo colau.
Lo colau, a cada printemps, al mes d’abrial, montava. Montava pels rius. Totes, lo barbèu… montavan per pòndre. E aquí nos carràvem de los atapar. Tota la riba drecha d’Òlt, los peissons montavan per pòndre.
Mès, encara n’i a de blancs. En nalt aquí, i a una calçada amont, en-dessús, n’i a de blancs. I a de peissons encara dins Òlt. Solament, duèi, lo monde lo manjan pas. De l’ancièn temps, èrem pus paure, manjàvem lo peisson !
E de cabòts, aquí ! Ten, coma aquò, de cabòts, aquí vesètz… (40 cm). Amai ben !
Lo barbèu aviá una melhora carn que lo cabòt, mès i a d’arestas...
I aviá lo tro(g)an, tanben.
Dempièi qu’an fach lo barratge, las enguilas mòntan pas pus. N’ai atapadas d’enguilas ! A la nassa, amai sul pont, aquí, a la linha. »
