Nòstre-Sénher es en cadièira…
Maria Noëlise COUFFIN
RELIGION - RITES CALENDAIRES
Prière
--- En 1989 ---
Introduction
Au XXe siècle, les anciens priaient encore en occitan. Dans les familles rouergates, la prière commune était de rigueur, surtout le soir.
Tous les soirs, dans la pièce principale de la maison, on disait la prière face à une petite étagère appelée capèla, sur laquelle étaient posés une statue de la Vierge et un crucifix.
Informateur
« Nòstre-Sénher es en cadièira,
La mèra de Dieu tota prumièira,
Ten lo libre dels sents,
Las candèlas alumèm,
Elàs ’quela pena que el pren,
Fa pas aquò ni per un, ni per dos,
Mas fa aquò per totes los pecadors.
“Virondèlas d’ont venètz vos ?
– Veni de veire signes del Paradís.
– Qué vos sovenètz de i aver vist ?
– Una planqueta destrecheta,
Que los sauvats i passan,
E los damnats pòdon pas.”
Elàs, ’quela tristessa,
Sabi plan ça que farai ieu,
Lo dirai tres còps cada sabte,
Las pòrtas de l’Infèrn non veirai ieu. »
« Nòstre-Sénher es en cadièira,
La mèra de Dieu tota prumièira,
Ten lo libre dels sents,
Las candèlas alumèm,
Elàs ’quela pena que el pren,
Fa pas aquò ni per un, ni per dos,
Mas fa aquò per totes los pecadors.
“Virondèlas d’ont venètz vos ?
– Veni de veire signes del Paradís.
– Qué vos sovenètz de i aver vist ?
– Una planqueta destrecheta,
Que los sauvats i passan,
E los damnats pòdon pas.”
Elàs, ’quela tristessa,
Sabi plan ça que farai ieu,
Lo dirai tres còps cada sabte,
Las pòrtas de l’Infèrn non veirai ieu. »
