Lo rainald e la perdise

« Lo rainald s’èra levat de bon matins, èra sortit del bòsc per veire s’anava trobar son despartin.
Tot d’un còp, al costat d’un bartàs, vegèt una perdise que cutava un uèlh.
S’aprochèt e li di(g)uèt :
“A… que siás polida ! Mès, li di(gu)èt, seriás enquèra pus polida se cutavas los dos uèlhs !”
La perdise volguèt ensajar mas que lo rainald li sautèt dessús, l’atrapèt e la preniá dins lo bòsc per anar despartinar.
Mès, en partiguent, passava lo long d’un camp que li aviá de missonaires.
N’i a un que se metèt a dire :
“T'a(g)acha lo rainald que pòrta una perdise !”
N’i a un autre que se metèt a far :
“T'a(g)acha lo rainald que pòrta una perdise !”
La perdise li di(gu)èt :
“Di(g)a-lor s’aquò los regarda !”
Lo rainald volguèt respondre mas que la perdise ne profitèt per s’envolar e se metre a l’abric, que lo rainald la po(gu)èssa pas trapar…
Tot d’un còp, lo rainald li di(gu)èt :
“A… que fa missant parlar sans besonh !”
La perdise li respondèt :
“Fa ben pus missant dormir sans sòm !” »