La pesca
Georges MAUREL
MÉTÉO, CYCLE LUNAIRE
CUISINE
PÊCHE
--- En 1994 ---
Introduction
La pêche, souvent pratiquée avec des techniques prohibées, procurait un complément d’alimentation ou de revenu apprécié.
Les bons braconniers respectaient les équilibres naturels.
Informateur
« La melhora pesca, aquò èra la forcheta la nèit.
Anàvem a Viaur, aicí, sustot, e pescàvem lo peis blanc, lo barbèu, lo cabòt, las perchas, d'enguilas, de brochets.
A la pesca a la forcheta, i caliá anar totjorn ambe la luna vièlha, que faguèsse pas luna. Se fasiá vent, caliá pas i anar tanben. Lo vent es missant pescaire.
I aviá la pesca al fialat, tanben.
Ambe de cinglons, butàvem de peisses a la man. Los butàvem a l'ombra, jos un vèrnhe o jos una babissada. Brandissiam la babissada e amassàvem los peisses.
I aviá d'escarabissas, mès dins los pichons rius. N'i aviá que i anavan la nèit, aquí tanben. Aquò se pescava ambe de balanças. Tornàvem ambe 300 escarabissas facilament.
Lo trogan se pescava al mes de junh quand rajolava, a l'esparvièr. I aviá ben de monde que pescavan a la linha, a l'epòca, mès pas gaire.
Per atrapar las enguilas, fasiam ambe de còrdas e i metiam de gròsses vèrms o de fromatge de gruyère. Nautres fasiam las enguilas a la padena. N'i a que fasián una salsa ambe de vin blanc.
Pescàvem mès ne manjàvem pas, de peis. »
