Las lèbres

« Ai caçat tota ma vida. 
I aviá bravament de lèbres, de perdi(g)als a l’epòca. 
Aicí, mon paure paire caçava una lèbre amb un vesin, qu’èran tot lo temps ensemble e caçavan pas que la lèbre, pas lo lapin ni pas res pus. Quand ne sabián a un airal, i anavan pas. Caçavan ambe de cans corrents e pièi la se partajavan. 
La femna de Lacomba las anava vendre. Las portavan al bistrò a La Barraca o a Naucèla. 
Una annada n’i aviá quatre-vints a se partajar, sans comptar las qu’avián tuadas separament.
Se manjava en civet. Aquí aquò èra pas qu'aquò. Res pus èra pas conegut chas nautres. »