Las pomas e la citra
Gaston SOULIÉ
FRUITS
--- En 1998 ---
Introduction
Le noyer (noguièr) fournissait l'huile (òli) mais la principale production fruitière du Ségala, outre la castanha, c’était la poma.
On trouvait des pommiers (pomièrs) dans les haies (bartasses) mais on plantait aussi de véritables pomarèdas.
Il y avait les variétés à couteau, les variétés de longue conservation, les variétés à cidre (citra)…
Informateur
« Aviam de tindolas, de posaracas, de grisas que èran tardivas, de morre de lèbre... Las aborivas, las apelàvem las mossunas. Èran rojas e avián mème de venas dedins, rojas un briat. N’aviam un pomièr, nautres aval [Fòit-Bas de Castanet], los dròlles i èrem dessús sovent, preniam las premièiras. Èran bonas. Mès, la melhona poma que i aviá a l’epòca, aquò èra la posaraca. Èra coma la golden de duèi, la revertava. Las grisas se conservavan, tombavan las darrièiras.
Aviam una pomarèda, i metiam un tombarèl aquí pel mièg, las amassàvem aquí e après las fotiam a l’ombra e, quand voliam far la citra, après, las triàvem e las daissàvem aquí carpar. Quand èran frescas, èran pas bonas per la citra. Aquò pissava pas, èra pas sucrada, la citra. Mas, per la citra, premiam mème de caninas, al contrari. »
Aviam una pomarèda, i metiam un tombarèl aquí pel mièg, las amassàvem aquí e après las fotiam a l’ombra e, quand voliam far la citra, après, las triàvem e las daissàvem aquí carpar. Quand èran frescas, èran pas bonas per la citra. Aquò pissava pas, èra pas sucrada, la citra. Mas, per la citra, premiam mème de caninas, al contrari. »
