A Talespuás i a tres polidas filhas… (A La Bastida i a tres filhas)

« A Talespuás i a tres polidas filhas,
Que se'n vòlon maridar,
Que se'n vòlon maridar,
Aquelas tres filhas,
E ne tròban per rason,
Que son polidas.

A Talespuás las filhas son pas d’aubièira,
Lo solelh las ne fond pas,
Lo solelh las ne fond pas,
Ni mai la luna,
Mès lo garçon que lor fa l'amor
Fa pas fortuna.

L’ainada vòl un fabre,
La capdeta un cordonièr,
La capdeta un cordonièr,
La pus polida,
N’a besonh per tirar lo linhòl,
Dins sa botiga.

La maire la ne cèrca,
La rispa a la man,
La rispa a la man,
La maire la ne cèrca,
“La m’auriatz pas vista,
La miá Flamanda ?

– L’avètz aval
Al fons del prat,
Al fons del prat,
Darrèr l’escura,
Lo cordonièr per dejost,
Li pren mesura.

Se'n fa tard, se'n fa velhada,
Se'n fa tard, se'n cal anar.
Se'n fa tard, se'n cal anar.
Se'n fa velhada,
Se nos maridam pas augan,
Serà una autra annada. »