La Laurençòla
Henri (Rica) et Roger FORESTIER
COMMUNE
Chant identitaire
--- En 1991 ---
Introduction
On doit cette chanson de village à l'abbé Emile Bonnaterre (1920-1998), curé à Saint-Laurent de 1947 à 1953. (CORDAE)
Ce prêtre, originaire de Saint-Geniez d'Olt, repose à Asprières près de Capdenac.
Informateur
« Se nòstra tèrra n’es pas richa,
I avèm pas endurat talent,
A totjorn tenguda de micha,
A l’òme qu’es estat valhent.
Repic :
Per escampar los pessaments,
E per passar de brave temps,
Venèz totes a Sent-Laurenç,
Ne tornaretz partir contents !
Vas La Melièira, los pescaires
Fan mai d’un torn dins nòstre riu,
E per Lo Puèg los bons caçaires
Agachan pas se l’èr es viu.
A Cogossac, avèm de pomas,
De castanhas a Gaverlac,
Per amassar un plat de fresas,
Montam l’estiu a Boirissac.
L’Escura, Castrias, L’Escureta,
Lo Malhandesc e Altairac,
Del Maset a La Calcidosa,
Semenan lo blat a plen sac.
E tot a l’entorn del vilatge,
Las pastras cantan en gardent,
Las fedas donan lo bon fromatge,
Empliràn las pòchas d’argent.
Pendent l’ivèrn, un ser de bisa,
Se vos volètz anar pel sòl,
Passejar en marga de camisa,
Sètz digne d’èstre Laurençòl.
Nòstre cloquièr a fièra allura,
Es lo pus crane del país,
Quand la vida nos sembla dura,
El nos parla del Paradís. »
