Lo dòl de la vacada

« Aicí, quand i aviá qualqu’un de mòrt dins un ostal, quand las vacas montavan, i aviá un crespe a la primièira vaca, al drapèu. La vaca la pus degordida montava la primièira e aviá un drapèu amb un crespe tot lo torn pendent dos ans. Amai, quand i aviá un mòrt dins una familha, sortián pas de l’ostal. Aquò èra lo vesin que sonhava lo bestial jusca que l’enterrament èra fach. Totes fasián parièr, avián pas besonh de se far de missant sang. »