Les paures

« I aviá de monde vièlhs, avián pas res. Alara n’i aviá un qu’aviá doas cabras e anava trabalhar per la sopa a l’ostal del miu paire, arrancava de ginèstes tot lo jorn e li pagavan la sopa a miègjorn. Aquò èra una assietada de sopa, un bocin de lard cuèch dins l’ola e una mièja de citra. Lo ser se'n tornava ambe sas doas cabras qu’avián manjat. Preniá un fais de calossas de ginèstes secas per passar la velhada coma aquò amb una grasilhada. »