Les dalhaires d'Auriac

« Quand ieu nasquère, dalhavan encara tot ambe la dalha.
I aviá soassanta jornadas de dalhar [a-z-Auriac]. Mès sabètz qu’aquò èra de dalhaires ! Èran dos. Fasián pas que dalhar. Èran al prètzfach. Cadun dalhava tres carris per jorn, de carris de quatre cents quilòs. Sabètz que caliá pas s’anar metre al mièg !
A tres oras, se levavan. E, lo seras, arrestavan quand èra nuèch. Fasián un plangièiron a miègjorn, aprèssa picavan la dalha e… enlai per aquelses prats !
Lo matin, avián l’endejunh a cinc oras. Mès dejà i aviá un moment que dalhavan, quand lor portavan l’endejunh. Aprèssa las nòu-oras, e a miègjorn, lo quatre-oras, tornar, e i aviá lo despartin, a quatre oras, e quand èra nuèch, manjavan la sopa.
Cada matin, lor portavan de sopa, un uòu cadun, de fromatge. A nòu oras avián de fromatge atanben, un bocin de saussissòt, de cambajon, buvián un còp. A miègjorn, venián manjar a l’ostau. Aprèssa, tot lo rèsta del temps, manjavan defòra. Las menatgièiras lor anavan portar defòra, caliá que se levèsson lo matin. Bevián de vin. Avián drich a una mièja cadun. Cadun aviá sa mièja, o un litre a dos. »