L'aigatge de 1888

« I agèt aquel grand auratge que durèt cinc oras, lo jorn de la Sent-Medard, lo 8 de junh, de grèla, de vent… Camporiés, sonèron ambe Sent-Ipòli, de cada costat de Truèira. Al-dejóst de Casson [Sant-Amans], tot aquò partiá. Les aures escavelavan devàs Camporiés…
A-n-aquel moment la mamà aviá cinc ans. Èra lo(g)ada un bocin pus nalt, la patrona èra fenhantassa. Aquò èra una carrièira coma de d'abans, que davalavan ambe les carris. L’ai(g)a te passèt aquí, i aviá pas cap d’afaire en luòc. Aquò partiá d’a Casson e aquò anava jusc’aval. Mès que, aprèssa, i aviá una espèça de montador. Talament que la nòstra paura mamà, a cinc ans, la patrona li aviá dich d’anar cercar una cloca qu’avián dejóst una gèrla. L’ai(g)a arribèt, totas las barricas qu’èran vidas s’anèron metre darrèr la pòrta… Lo patron, se l’èra pas anada cercar, se negava aquí, dins la cava.
A costat de Montasic, i aviá un estanh que èra d’un castèl, que el èra jutge aquel òme, l’avèm cone(g)ut, aquò venguèt d’en l’amont, aquò te fa(gu)èt partir la paret de l’estanh… Pareis que caliá veire aquelses ròcs que davalavan alai devàs En Cortin. Afrós ! »