Cançon de Claravals

« Repic :
Cantem, cantem plan fòrt,
E fièrs de nòstre sòrt,
Nòstra vinha,
Que s’alinha,
Orgulh de Claravals,
Claravals,
Dels vinhòbles,
Sèm los nòbles,
Lo saumancés crenta pas de rival.

Lo vinhairon brandís la piòcha,
En s’amusent la vira en l’èr,
Tanplan menada la bigòssa,
Brisariá ben mème lo fèr.
Del premièr jorn a Sent-Silvèstre,
Aquel geant a tant penat,
Que son argent es pas panat.
Qunt fenhant ausariá dire,
Que n’es pas mèstre ?

Pòrta lo fais sus la bastina,
De son mulet que s’es plantat,
Sans mainatjar sa paura esquina,
Oblida pas que sia(gu)èt soldat.
E per montar jusca Cassanhas,
Pus naut encara a las nívols,
Se cal, usariá sos ginolhs,
Una tropa d’Alpins,
Crenta pas las montanhas.

A ! lo grand jorn, viva la fèsta,
Defòra guirbas e panièrs,
Dels pichonèls, pas un ne rèsta,
Vòlon pas èstre prisonièrs.
Los fòrts se cargan de vendénha,
Sul casque de cabra forrat,
E dins la man lo pal farrat
Coma de grenadièrs,
Davalan de la vinha.

Lo vin trabalha dins la cuba,
E nuèch e jorn fermenta dur,
En fa(gu)ent lo fòl coma un Vesuva,
Escaufarà pus tard lo cur.
Per tastar lo chus de la trelha,
Enfin lo trabalh acabat,
Aicí, coneisson res qu’un plat,
Un sadol d’estòfin,
Ambe fòrça botelhas.
Qu’avèm besonh de capitala,
De cinemà, de grand París,
A Claravals, tèrra natala,
Quand nòstres camps d’aur son florits,
Lo Parisien lèu s’atropèla,
E ven trobar lo prumièr niu,
L’Adin, las ombras de son riu,
Coma tòrna a l’ostal,
L’aimada irondèla. »