La cançon de Montelhs (La Montelhòla)

« Charmant país, Montelhs nos a vist nàisser,
Nos a formats e nos veirà morir.
Dins tos valons, semblam totes renàisser,
E dins tos prats nos podèm plan florir.

Aimam Montelhs, oui z’o podèm ben dire,
I respiram un aire libre e pur,
A… non jamai ! Lo podriam pas maudire !
Car nos plasèm jos aquel cèl d’azur !

Repic :
A tus, charmant vilatge,
Salut, fraternitat !
A tus tous nos omatges,
Te juram fidelitat !

Vila de Montelhs siás polida,
Al pè del riu, de l’avairon,
I restarem tota nòstra vida,
Jamai, jamai non l’aimariam pas pro !

[Dins ton entorn, l’èrba sembla pus verda,
Los parpalhons brilhan de cent colors,
Dins l’Avairon cada jorn òm i pesca,
Tre(g)ans, cabòts, truitas e barbilhons.

A ! Qu’aimam plan aquelas brunas filhetas,
Lor tin florit, lor sorire calin,
Lor pèl lusent, lors polidas manetas,
E la clartat de lor regard malin.

Los dimenges, quand totes sèm en fèsta,
Nos amusam lo long de l’Avairon,
Se dins l’ivèrn lo missant temps nos arrèsta,
Al pè del fuòc cantam sul bancairon.

A se jamai parcorem las montahnas,
Ont sèm nascuts, libres e pas fenhants,
Viurem totjorn al pè de la montanha,
Que de Montelhs abrita los enfants !] »