Lo pastre

« Lo jorn se lèva e les puèges s’embrasan,
Un bèl solelh illumina lo cèl,
Dins lo cortiau trenta aubracs s’atraçan,
De Joanon, lo tropèl. (bis)

Dins una nívol de posca blancosa,
Lo blond tropèl tira val pastural,
Nòstre Joanon tira vas l’amorosa,
La filha del Bancal. (bis)

Dins los randals acaptats de floretas,
Los aucelons engrunan lor cançon,
Dins cada niu e sus cada broqueta,
Cantan pels amorós. (bis)

La Margoton dins sa rauba florada,
Saltèt lo riu e venguèt al pradal,
Près de Joanon se sia(gu)èt lèu assetada,
A l’ombra del randal. (bis)

Dins l’èrba plena de flors espelidas,
Pais al bèl tren lo tropèl dins las flors,
E dins los uèlhs de sa mia ravida,
Se miralha Joanon. (bis)

Tot en un còp, lo Perlon que japava,
Venguèt troblar las amors de Joanon,
Los rossinhòls de tota la contrada,
Estiflavan lor cançon. (bis)

E quand arribèt l’ora de claure,
Lo bon Perlon las piquèt als talons,
A Margoton aturada d’un aure,
Joanon fa(gu)èt un poton. (bis)

Pastorelons que gardatz dins las pradas,
Las Margotons fan pas tot lo bonur,
Mefisatz-vos, l’amor fa d’escapadas,
Que fa plorar lo cur. (bis) »