Les aücs
Lucien BROQUIÈS
BOVINS
Chant
Introduction
L'aüc ou aluc (verbe : aücar, alucar) est un cri de joie qui ponctue encore aujourd'hui le rythme de la bourrée.
Cette chanson a été écrite sur l’air du "Rossinhòl" par Alexandre Planques de Carmensac.
L'enregistrement a été réalisé par Jean-Pierre Cassagnes.
Informateur
« A Monganhon de la Cavalièira,
Jandron, Lucien e Victoron,
Dalhavan ambe la candela,
La trompeta de Bernadon.
Possavan de cranes aücs,
Al clar de luna,
E Marius èra vengut,
Per portar a biure a cada aüc.
Aquelses que s’anèron jaire,
Ne posquèron pas bien durmir,
Se demandavan ben pecaire,
Qué se passava pel país.
S’avián sachut serián venguts,
Per nos far taire,
Mès les auriam bien reçachuts,
A còps de pèiras pels maücs.
Quand mièjanuèch sasquèt sonada,
Di(gu)èrem : “Nos cal enanar,
Ara lo prat es acabat,
Pas una èrba quilha lo cap.”
No'n anèrem revilhonar,
Èra ben ora,
Jandron virèt val barricon,
E Victoron val tirador.
Tot en mangent lo cabecon,
Buvèrem tantes de litrons,
Que dins la cava Bernadon,
Nos cridèt : “Lo barral es pro !”
Li auriam ben fach un altre trauc,
Jos la canèla,
Lucien di(gu)èt : “Ara n’i a pro,
Partèm cadun a la nòstra maison !”
En volent passar jos la fleçada,
Nos donèron pas bien rason,
Las femnas èran revelhadas,
Nos cantèron la lor cançon.
Ieu te possère un altre aüc,
Cresent bien faire,
Mès me di(gu)èt : “Tua-me aquel lum,
Vèni-te jaire vièlh caluc !” »