Lo coconièira dels En Guilhèms

« Un còp, la Pierrona vendiá d’uòus a la montanha, als En Guilhèms. Fotiá aquò dins la falda. Mès que, per montar als En Guilhèms, caliá passar pel Puèg del Sèrre, qu’apelavan. Aquí, i aviá de pastres.
Quand los vesiá, lor cridava :
“Venguètz pas que me fariatz copar los uòus !”
De suita, los pastres venián vitament.
Se’n confessava al curat, d’aquò.
Los pastres li fasián far d’açai, d’alai, finalament, li fasián copar los uòus, pardí.
E disiá :
“Encara, aquò pus fòrt, quand passave jos los erams, ambe lo bastonet, me venián pas levar las raubas !”
Alara lo curat li disiá :
“Mès, paura femna, lor vos caliá pas dire, que portàvetz d’uòus ! E pièissa, sabètz, confessatz vòstres pecats mès confessètz pas aquelses dels altres !
– Me cal vos o dire a-n-a vos atanben !” »