La cançon de Joaneta
Berthe FABRE
DOMESTICITÉ
Chant
--- En 1980 ---
Introduction
Enregistré le 3 septembre 1980 à Saint-Laurent de Lévézou par Alain Roussel et Yves Couderc de l'Institut d'estudis occitans Sud-Avairon de Saint-Affrique.
Publié en 1982 dans Cançons tradicionalas en occitan (1) de la collection Cèrcapaïs.
Les enregistrements originaux sont conservés au CORDAE La Talvera à Cordes (81).
---
« Bòn, la cançon es coneguda. Mès çò que nos a agradat aquí aquò’s lo biais de la cantar pro “arcaïc”. I a de frasas que tot còp s’alongan, lo ritme que s’accelèra o ralentís…
Ensacat lo 3 de setembre de 1980. » (I.E.O. Sud-Avairon)
Informateur
« “Ont anarem nautres gardar, Joaneta, lalà,
Per ne passar una bèla oreta, lalà,
O lalà, Joaneta, lalà,
Per ne passar una bèla oreta ?
– Aval al fons del prat sarrat…
L’erbeta i es fòrt bèla…”
Quand seguèron aval, al fons del prat sarrat…
L’erbeta seguèt roelada…
Alara lo pastorèl, polit e rossèl, quita son mantèl…
Per far setar Joaneta…
Aquí se metèron a jo(g)ar e a rejo(g)ar…
E Joaneta totjorn ganhava…
“De qué me diràn lo miune papà, la miuna mamà,
D’i m’èstre tant atardivada…
– Li diràs que sans lo pastorèl, polit e rossèl,
Los lops t’aurián manjada…” »
