La cançon de las sègas [montage]

Cançon de las sègas

« Aval sul pont de la Cadena,
En-t-anent dalhar lo prat grand,
Passavan Ramond e Bertrand,
La traita voès de la Serena,
D'al fons de l'ai(g)a lor cantèt,
Una cançon que los perdèt. [Rémi Serres]

“Cranes enfants, bèla junessa,
Que sètz la flor de mos valons,
Los prats son grands, los jorns son longs,
Auretz bon temps, per l'èrba espessa,
De vos confir dins la susor,
Prèp de mon aiga, assetatz-vos ! [Denise Galibert]

Per m'escotar las irondèles,
Laissan la torre e lo cloquièr,
Los canards venon d'al pesquièr,
Del boscalhon, las tortorèlas,
Los raussinhòls e los pinçons,
Cantan mos cants e mas cançons. [Louis Lagarrigue]

Abans d’anar dalhar la prada,
Venètz enfants vos refrescar,
Venètz nadar, venètz pescar,
E se la truita vos agrada,
Al fons del gorg, cabussaretz,
Tantas e mai n’atraparetz. [Ida Valières]

Mon aiga linda se promena,
Dins l’ombra tièda del matin,
Ò… qunt plaser de s'espandir,
De se breçar dins la Serena,
Que reviscòla e desgordís,
Coma la fons del Paradís.” [Gérard Lombard]

La traita voès aital cantava,
D'aval montava per amont,
Tanplan que Bertrand e Ramond,
Dins lo gorg plond que los tentava,
Mitat-velhant, mitat-revant,
Fa(gu)èron lo saut per prene un benh.

Las fenejairas del vilatge,
Venián fenejar lo prat grand,
Sonèron Ramond e Bertrand,
Dins lo randal, dins lo boscatge,
Bertrand, Ramond, elàs, elàs,
D'al fons del gorg tornèron pas.

E desempèi sul bòrd de l'aiga,
Ont dòrmon los enfants perduts,
A mièjanèch s'ausís un bruch,
Que la nichore se'n efraia,
E lo matin, totas las flors,
An los uèlhons molhats de plors.

Bèla joinessa desgordida,
Quand passaretz aval sul pont,
Ò… fintètz pas dins lo gorg plond,
Anatz talhar l'èrba florida,
De la Serena e sas cançons,
Paures enfants, mesfisatz-vos.

Qu’al bòrd del riu cante la calhe,
Cante lo mèrlhe amai l’auriòl,
Que sus las flors, los parpalhòls,
Dins la rosada, se miralhen,
Que la cigala e lo grelhon,
Buten rasclet e carilhon. [tous] »