Los mascats de carnaval
Louise ALARY
RELIGION - RITES CALENDAIRES
Chant de carnaval
--- En 1992 ---
Introduction
Fête universelle de l’inversion des rôles, le carnaval ou caramentrant s’est toujours pratiqué en Rouergue. Les jeunes gens se masquaient et passaient dans les maisons en chantant “Adiu paure Carnaval”.
Pour se masquer on utilisait du charbon de bois, du miel (mèl) et des plumes (plomas), de vieux chiffons avec des orifices pour les yeux, le nez, la bouche…
Informateur
« Èrem dròlles e, dins los vilatges, nos mascàvem, los dròlles d’un ostal a l’autre.
Me rapèli un còp ma mameta agèt una paur blua ! Aquel que s’èra mascat aviá passat de mèl per la figura e aviá trempat lo morre dins de plumas. Figuratz-vos la tèsta qu'èra aquò !
Tustavan a la pòrta de l'ai(gu)ièira. Sabiá qu'al nòstre ostal aviam un oncle que sovent dintrava per aquela pòrta. Èra nuèch, èra lo ser. La memè anèt dubrir, pardí… Pensèt tombar a la renvèrsa, creguèt veire lo Diable !
A… mès se mascavan ! Las mascas passavan mès nautres èrem pas que de dròlles dins lo vilatge, mès lo monde jove, los joves, se mascavan.
Cantavan :
“Adiu paure Carnaval,
Tu te’n vas e ieu demòri,
Per manjar la sopa a l’òli…”
Èrem tant uroses coma duèi. »
