Lo curat de La Romiguièira

« Lo curat de La Romiguièira èra pas content de sos paroissiens.
Lo dimenge, enfants e filhas se sarravan ensemble e ne dançavan una. Encara, s’avián dançat la borrèia coma aviam fach, los parents… Mès s’èran meses a dançar totas menas de danças que lo paure curat estimava condamnablas.
Un jorn, una senta colèra l’atrapèt contra aqueles diables que se vodavan a l’Ifèrn.
“T’anariái dins la granja ont dançavan e, a còps de foet, te fariái partir aquela banda de galapiants !”
Pièi, en legiguent l’instruccion a la vie devòta, vegèt que valiá melhor atrapar las moscas ambe de mèl puslèu que de vinagre.
Sus aquò, sosquèt un brave briu.
Lo dimenge d’après, montèt en cadièira :
“Mos fraires, ço diguèt, sustot los qu’avètz de filhas, de qué cercatz ? A las maridar totas. E vos escanatz a desbo(s)igar vòstras tèrras per lor ramassar sòu per sòu una legitima convenabla. Jusc’aquí avètz plan rason. Mès aquí vos arrèste, mos fraires. Avètz tòrt e plan tòrt.
Diluns passat, èra jorn de fièira a Rodés. Li montère e vegère de monde d’empr’aicís. N’i aviá un que voliá crompar una merluça, pel Carème. L’agachère far sa cròmpa. Anèt a una botica ont pindolava una merluça. L’agachèt, la paupèt, la paufinèt. Pièi, di(gu)èt al merchand : Balhatz-me'n una del barricòt que degús aje pas brucada. Aquel òme èra pas brica nèci e totes fariam coma el se caliá crompar de merluça…
Se volètz maridar vòstras filhas, tenètz-las un pauc juste coma aquelas cabras qu’estacatz a un piquet per que mònten pas suls aures…”
Sabe pas se las filhas de La Romiguièira s’arrestèron de dançar mès n’i a tròpas encara un pauc pertot que lèvan plan pro las cambas. »