Lo rodièr de Castanet
Félix LAGARRIGUE
MÉTIERS
--- En 1998 ---
Introduction
Le charron était appelé rodièr en occitan (ròda= roue).
Il fabriquait toutes sorties d'outils, des chars (carris),des tombereaux (tombarèls) et les roues à moyeu, jantes et rayons (boton, taulas, riats).
La fabrication des roues et des instruments aratoires associait les métiers du bois et ceux du fer. Les roues à pneu firent leur apparition après la Seconde Guerre mondiale.
Informateur
« Lo pèra èra rodièr. Fasiá de ròdas ambe de garric. Aquò èra de ròdas de dotze riats o de catòrze riats. Quand aquò èra de ròdas pus fòrtas, metián catòrze riats. Lo qu’aviá pas que de vacas, caliá de ròdas pus laugièiras.
Tot èra de garric. Per far lo boton, aviá un torn que èra menat amb una manivèla. Un menava e l’autre fasiá lo boton als cisèus.
Anavan sus plaça e ne fasián aicí atanben, al talhièr. L'ivèrn, fasián de ròdas, jusca catòrze, quinze parelhs de ròdas dins l’ivèrn.
Caliá ben tres jorns per far una ròda. Aquò's un trabalh dificile. Caliá començar de far lo boton, far de mortalhas e espintar los riats en fòrça ambe la massa. Caliá far bolhir lo boton e los riats èran secs. Pièi i aviá las jantas, una jantaper dos riats a pus près.
Las farravan pas. Aquò èra de ròdas que marchavan sul boès. Apelavan aquò de ròdas bastardas. Las jantasèran pus larjas e los riats èran un briat enfòra, èran pas jamai d’aplomb. »
