Los crosèls e lo plonjon
André et Paulette LACOMBE
MOISSONS
--- En 1998 ---
Introduction
Les moissons mécanisées ont succédé aux moissons avec la falç ou lo volam autour de la Première Guerre mondiale. Il y eut tout d’abord des machines javeleuses (gavelairas), puis lieuses (ligairas).
Pour lier les gerbes à la main, on employait un ligador.
On faisait des tas (crosèls) de douze gerbes dans le champ moissonné. Ces crosèls étaient ensuite transportés pour former un grand gerbier (plonjon) près de l'aire de battage (sòl).
Informateur
« Fasiam de crosèls de setze garbas, quatre per quatre, en crotz. Los caliá far un briat ponchuts, coma un plonjon, que se plòviá... Sul carri, ne cargàvem una dotzena, pas mai. Aviam pas que de vacas o de buòus per tirar alara cargàvem pas tròp.
Quand las espi(g)as èran pas plenas disián que èran aganidas. N’i aviá de carbonadas atanben. Pièi, se las garbas èran pas secas, lo plonjon fumava e... Aquò bolhissiá e pièi aquò tornava secar mès aquò èra dur, après. E pièi aquò pudiá lo mosit. »
Quand las espi(g)as èran pas plenas disián que èran aganidas. N’i aviá de carbonadas atanben. Pièi, se las garbas èran pas secas, lo plonjon fumava e... Aquò bolhissiá e pièi aquò tornava secar mès aquò èra dur, après. E pièi aquò pudiá lo mosit. »
