La cançon del pepin
Hubert BREIL
FAMILLE
VIEILLESSE
Chant
--- En 2002 ---
Introduction
Cette chanson est l'œuvre de l'abbé Justin Bessou (1845-1918), de Saint-Salvadou. Elle figure au Cant I de D'al brèç a la tomba.
Le grand-père et la grand-mère étaient appelés pepè et memè, pepin et memina, papanon et mamanon, papeta et mameta, papon et mamon, pairin et mairina (car ils étaient souvent le parrain et la marraine de leurs petits-enfants auxquels ils donnaient leur prénom)…
Informateur
« Fanton polit coma un sòu,
Tu venes e ieu me'n vau.
Qué far aquí mai, Margarida ?
Aquò’s lo trin de la vida,
Fanton polit coma un sòu,
Tu venes e ieu me'n vau.
N’i a un briu qu’ai los pelses blancs,
Sarri mos quatre-vints ans,
Que de blat, que de farina,
Ai portada sus l’esquina !
N’i a un briu qu’ai los pelses blancs,
Sarri mos quatre-vints ans.
Margarida çai venguèt,
Tal jorn que lo rei nasquèt.
A La Planca tot sautava,
Tot cantava, tot dançava,
Margarida çai venguèt,
Tal jorn que lo rei nasquèt.
Lo rei n’es pus a París,
Si fa(gu)èt Pèire a sos molins,
E jamai a nòstra Planca,
L’ai(g)a ni lo blat li manca,
Lo rei n’es pus a París,
Si fa(gu)èt Pèire a sos molins.
Mès ara paure menut,
Ton pepin s’es arrandut.
Es estat fòrt coma una arca,
A plan menada sa barca,
Mès ara, paure menut,
Ton pepin s’es arrandut.
Quand faràs ton prumièr pas,
Benlèu ieu correrai pas,
Se çai èri sus l’erbeta,
Te prendriái per la maneta,
Mès benlèu correrai pas,
Quand faràs ton prumièr pas.
Lo Bon Diu siá benesit,
Me tròbi plan pervesit.
Sièis ostals de ma familha,
Son plens d’enfants e de filhas,
Me tròbi plan pervesit,
Lo Bon Diu siá benesit.
A jamai los Monestièrs,
Mancaràn pas d'eritièrs,
Vèni, tira, Margarida,
Podèm quitar aquesta vida,
Mès jamai los Monestièrs,
Mancaràn pas d'eritièrs. »
