Aval, aval, lo lòng del rivatèl… / Aval, aval, al fons del rivatèl…
Simone et Alain BÉNÉZET
OVINS
DOMESTICITÉ
VOLAILLE - PIGEONS - LAPINS
Chant
--- En 1997 ---
Introduction
Cette chanson était très connue en vallée d’Olt.
Elle évoque le rossignol, messager de l'amour, ainsi que le loup qui incarne bien sûr la bête sauvage et féroce mais également le prédateur masculin.
La "Cançon de Joaneta" se termine de la même façon.
Le second enregistrement a été réalisé en novembre 1988 par le Groupement d’ethnomusicologie en Midi-Pyrénées (G.E.M.P.) à l’issue d’une année d’enquêtes réalisées par Christian-Pierre BEDEL, chargé de recherches au Centre d’animation de loisirs en Rouergue (C.A.L.E.R.) pour le compte de la Mission du patrimoine ethnologique.
Informateur
« Aval, aval, al fons del rivatèl,
Tot en gardent mas auquetas,(bis)
Ieu rencontrère un pastorèl,
Que culhissiá de violetas,
E me diguèt : “N'ajas pas paur de ieu,
Te balharai de floretas.
– A… pastorèl, ieu n'ai pas paur de tu,
Que m'agradan tas violetas ! (bis)
Amb un polit ruban blu,
Aquelas flors blanquetas
Ne garnirai un polit capèl
Per anar a la messa.”
Lo pastorèl saltèt lo rivatèl,
Me prenguèt per la maneta. (bis)
E pièi de fòrça m'assetèt
Al près d'el sus l'èrbeta,
E me fasquèt un poton polit,
Aquí sus la gauteta.
“A pastorèl, mès laissa me anar,
Qu'aval lo solelh trescòla ! (bis)
E benlèu la miá mamà,
Aval a l'ostal se plora,
Que se(g)urament que me cridarà
D’aver laissat passar l'ora.
– E li diràs a la tiá mamà,
Que lo rossinhòl cantava. (bis)
E li diràs a la tiá mamà,
Que lo bòsc sospirava,
E que sans un polit pastorèl,
Lo lop t'auriá manjada.” »
« Aval, aval, lo lòng del rivatèl,
Tot en gardent mas auquetas. (bis)
Venguèt a passar un pastorèl
Que culhissiá de violetas
E me diguèt : “N'ajas pas paur de ieu,
Te balharai de floretas.
– A… pastorèl, ieu n'ai pas paur de tu,
Que m'agradan tas violetas ! (bis)
Amb un polit ruban blu,
Aquelas flors blanquetas
Ne garnirai un polit capèl
Per anar a la messa.”
Lo pastorèl saltèt lo rivatèl,
Me prenguèt per la maneta. (bis)
E pièi de fòrça m'assetèt
Al près d'el sus l'èrbeta,
E me fasquèt un poton polit,
Aquí sus la gauteta.
“A pastorèl, mès laissa me anar,
Qu'aval lo solelh trescòla ! (bis)
E benlèu la miá mamà
Aval a l'ostal se plora,
E se(g)urament que me cridarà
De laissar passar a l'ora.
– E li diràs a la tiá mamà
Que lo rossinhòl cantava. (bis)
Que per li faire rampèl,
Tot lo bòsc sospirava,
E que sans un polit pastorèl,
Lo lop t'auriá manjada.” »
