La Cornussòla

« Bèl Cornus la nauta corona,
Del Larzac ombratja ton front,
L’èr pur que totjorn t’environa,
E l’aiga fresca de ta font.

Nos fas cantar La Cornussòla
Sans lut ni viòla
E sus lo ton
Que l’amor, per draia e draiòla
Trai de Baptista a Janeton.

Sus la Dotz, pradèla florida,
Dins l’ivèrn coma dins l’estieu,
Tanlèu qu’un parelh se marida,
Per sacrar l’anèl d’esposieu.

Aquí jògan La Cornussòla,
Sans lut ni viòla,
E juste al ton,
Que l’amor, per draia e draiòla,
Trai de Baptista a Janeton.

Quand venon los tres jorns de la fèsta,
Se tasta un rossèl fogasset,
La calor fa pausar la vèsta,
Mès degús morís pas de set.

Se dança alòrs La Cornussòla,
Sans lut ni viòla,
Mès sus lo ton,
Que l’amor, per draia e draiòla,
Trai de Baptista a Janeton.

Per clavar, la junessa aimada,
Issa al grand branle dels bufets,
Lo dernièr nòvi de l’annada,
Sus l’ase enrubanat de fresc.

Per aplaudir La Cornussòla,
Sans lut ni viòla,
Totjorn al ton,
Que l’amor, per draia e draiòla,
Trai de Baptista a Janeton.

A Cornus, país de cocanha,
L’estrangièr demòra espantat,
Quand ven culhir sus ta montanha,
Fòrça apetís amai santat.

Aima ataben La Cornussòla,
Sans lut ni viòla,
E canta al ton,
Que l’amor, per draia e draiòla,
Trai de Baptista a Janeton. »