Èran tres fraires
Rosa FRANCÈS
HISTOIRE
MARIAGE
Chant
--- En 1998 ---
Introduction
Donnée dans l'Histoire du Languedoc comme datant du VIe siècle ou attribuée par d'autres au temps des comtes de Toulouse, cette chanson serait en fait relativement récente (XVIIIe siècle-XIXe siècle).
Elle a été publiée dans plusieurs recueils rouergats dont le Canta-Païsan.
Informateur
« Èran tres fraires, (bis)
N’an qu’una sòrre a maridar,
Èran tres fraires,
N’an qu’una sòrre a maridar.
L’an maridada, (bis)
Al pus missant del vesinat,
L’an maridada,
Al pus missant del vesinat.
L’a tant batuda, (bis)
Amb una branca de pomièr,
L’a tant batuda,
Amb una branca de pomièr.
Que lo sang raja, (bis)
Dempièi la tèsta dusc’als pès,
Que lo sang raja,
Dempièi la tèsta dusc’als pès.
Sa camiseta, (bis)
A l’ai(g)a se’n va la lavar,
Sa camiseta,
A l’ai(g)a se’n va la lavar.
Del temps que lava, (bis)
Tres cavalièrs venon a passar,
Del temps que lava,
Tres cavalièrs venon a passar.
“A… ma sirventa, (bis)
Ont es la dama del castèl ?
A… ma sirventa,
Ont es la dama del castèl ?
– Soi pas sirventa, (bis)
Mès soi la dama del castèl,
Soi pas sirventa,
Mès soi la dama del castèl.
– A… ma sorreta, (bis)
Qual t’a mes dins aquel estat ?
A… ma sorreta,
Qual t’a mes dins aquel estat ?
– Aquò’s mos fraires, (bis)
Lo mèstre que m’avètz donat,
Aquò’s mos fraires,
Lo mèstre que m’avètz donat.” »
