Les sers de fièira

« Les sers de fièira, s’aviatz vist aquò ! Celeston de Catarin, Salelas, veniá. Jo(g)ava la borrèia. Aviam cent personas dins l’ostau ! Jo(g)ava l’acordeon. Aquò èra fat ! E ieu, pardí, ère coma les altres. Mès les voliái pas laissar far, que me fotián l’ostau per tèrra… Dançàvem quand mème ! I aviá mème un Alasard que montava un parquet, cercava un musicaire e anàvem dançar aiquí. Pagàvem un bocin. Mès, pensatz-vos, aurián pas arrestat ! ’Mai qu’aquò costèsse un milhon, l’auriam trobat ! »