Lo pan del masuc

« Lo grand-paire, quand èra jove, lo diminge, caliá qu’anèsse portar lo pan per las montanhas, amont. Caliá partir d’aicí [Linars de Curièiras] a quatre oras del matin, a poncha de jorn. Anava a Puèg-Cremat al ras d’Aubrac e alai a Rials, al ras de La Tarrissa. Lo paire li disiá :
“Te cal èstre tornat per la messa granda !”
I anava ambe l’èga, a sèla. En l’amont i aviá pas de pan, o fasiam aicí a la bòria. L’arrièire-grand-paire aviá trenta-un òmes de montanha. »