A l'ombra del boscatge…

« A l’ombra del boscatge,
Vene d’ausir la voès,
Les pastres del vilatge,
S’amusaràn tot uèi.

E ieu tota soleta,
En gardent mos motons,
Al ras d’una fònt clareta,
Esprime mas dolors.

Mon Dius, quand me sovene,
Del doç temps qu’ai passat,
Pòde pas me reténer,
De plorar mon ingrat.

Tota la nuèch languisse,
Ai pas plus de plaser,
E talament sofrisse,
Qu’aimariái mai morir.

Mon pastre m’a traïda,
Lo reveirai pas pus,
D’èstre jove e polida,
De qu’aquò m’a servit ?

Abandonèm pecaire,
Aquèste bèl sejorn,
Cerquèm pas plus a plaire,
Renoncèm a l’amor.

Adiu charmanta erbeta,
Adissiatz anhelons,
Me'n vau tota soleta,
Plorar de rescondons. »