La cançon de Joaneta
Pierre DELMAS
DOMESTICITÉ
Chant
--- En 1996 ---
Introduction
Cette pastorèla, très populaire en Rouergue, semble remonter au moins au XIXe siècle.
Dans les chansons comme dans les contes, le loup incarne bien sûr la bête sauvage et féroce mais également le prédateur masculin.
Informateur
« Quand lo pastorèl ven de gardar, (bis)
Se'n va trobar Joaneta, o lalà,
O lalà, Joaneta o lalà,
Se'n va trobar Joaneta.
“Joaneta, ont anarem gardar, (bis)
Per passar una oreta, o lalà,
O lalà, Joaneta o lalà,
Per passar una oreta ?
– Mès anarem aval al fons del prat, (bis)
Que i a una èrba fresqueta, o lalà,
O lalà, Joaneta o lalà,
Que i a una èrba fresqueta.”
Mès quand seguèron al fons del prat, (bis)
L'èrba seguèt molhada, o lalà,
O lalà, Joaneta o lalà,
L'èrba seguèt molhada.
Mès lo pastorèl quitèt son mantèl, (bis)
Per far assetar Joaneta, o lalà,
O lalà, Joaneta o lalà,
Per far assetar Joaneta.
“Joaneta, aicí nos cau parlar,
Joaneta, aicí nos cau jogar,
De nòstras amoretas, o lalà,
O lalà, Joaneta o lalà,
De nòstras amoretas.”
Ai, mès n'avam talament parlat,
E n'avam talament jogat,
Que la nuèt nos susprenguèt, o lalà,
O lalà, Joaneta o lalà,
Que la nuèt nos susprenguèt.
“De qué me dirà la miá mamà,
De qué me dirà lo miu papà,
D'èstre tant demorada, o lalà,
O lalà, Joaneta o lalà,
D'èstre tant demorada ?
– Diràs que sans un pastorèl,
Polit e rossèl,
Lo lop t'auriá manjada, o lalà,
O lalà, Joaneta o lalà,
Lo lop t'auriá manjada.” »
