Lo poton (Paissètz, anhèls…)

« Paissètz, anhèls, pendent que dins la prada,
Ieu me'n vau a l’ombra de mas amors,
E tu Medòr, garda la tropelada,
Garda-la plan juscas a mon retorn.

Veses aval la bèla Joaneta,
Lo long del riu se'n va cercar de flors,
E a ginolhs, diriás a la filheta :
“Tu qu’as bon cur, a… mès fai-me un poton !

Bonjorn tresaur, bonjorn mon estela,
Ange del Cèl, mon boquet parfumat,
A… laissa-me sus ta roèsa boqueta,
Faire un poton, vai l’ai plan meritat.

– O… vòle pas, vai te'n, vai te'n de suita,
Crente del lop la tarribla furor.
Medòr es sol, poiriá prendre la fuita,
Vai te'n, vai te'n, a deman lo poton.”

Lo lendeman, lo pastorèl plorava,
Lo traitre lop aviá tuat Medòr,
Mès de luènh una voès que lo guetava,
Venguèt aicí reviscolar son cur.

“Te plores pas, vòle consolar ta pena,
Te plores pas, vòle te rendre urós,
Unissem-nos d’una dobla cadena,
E pièi poiràs me manjar de potons.” »