Las pomas
Henri et Juliette COUDERC
FRUITS
Introduction
Il y avait des pommiers (pomièrs) dans les haies (bartasses), mais aussi de véritables pomarèdas.
Il y avait les variétés à couteau, les variétés de longue conservation, les variétés à cidre… Les plus connues étaient la ri(g)alhe d’Antraigas, la fustièira, la caramila, la mauveta… La plus répandue sur la montagne était la fustièira.
Informateur
« I aviá la fustièira, la reneta, una altra qu’apelàvem la renetilha, aquò èra de pichonas renetas, e la ri(g)alhe. Las ri(g)alhes èran gròssas, aquelas d’aquí, se conservavan jusca l’estiu. Èran pro gròssas e un bocin alongadas. Aquò èra l’especialitat d’Antrai(g)as, aquò. Quand èra madura, èra un bocin jauna. Èra dura e la conservàvem jusc’al mes de junh. Se manjava dins la prima. Amai aviá un gost que n’i a pas ges plus que l’age aquel gost !
La fustièira es tota roja e doça, sucrada. Aquò’s una calvila mai o mens. La manjàvem al mes de setembre, octobre. Mès se conservava pas talament. Après, se rafís.
E pièi n’aviam una raça qu’apelàvem la mauveta, aquò èra una poma que èra pas pus gròssa qu’aquò, qu’èra acida, aquò’s aquela que fasiá la melhora citra. »
