Un pastre original

« Les arrièires-grands-parents avián de fedas e, l’auton, lo(gu)èron un òme per las gardar.
Li di(gu)èron :
“Quand farà missant temps, anaretz pas gardar.”
Plòviá, anava gardar, fasiá freg, anava gardar, fasiá un pauc de nèu, anava gardar…
Un bèl jorn fa(gu)èt vent d’altan e, aquel jorn, l’òme se levèt pas per anar gardar. Quand se levèt per venir manjar a miègjorn, estaquèt un capèl de futre amb una còrda e, en traversent l’ostau per s’anar metre a taula, di(gu)èt :
“Ieu, vau pas gardar amb aquel vent de nèci !” »