La vielhòta
Pierre ROUSSEL
VIEILLESSE
DEUIL
MARIAGE
Chant
--- En 2000 ---
Introduction
Cette chanson, dont la matrice remonterait au XVIIe siècle, est très répandue dans le domaine occitan où il en existe de nombreuses versions.
Dans certaines de ces versions, la vieille décrit longuement son cheptel.
La précipitation des événements et des rites liés au deuil renforce l'effet comique de la chanson. La neuvaine a normalement lieu neuf jours après les funérailles et lo cap de l'an le jour anniversaire de la mort.
Informateur
« Un còp i aviá una vielhòta, (bis)
Que se voliá maridondar,
Dilalim, brom-brom,
Brom-brom, la vièlha,
Que se voliá maridondar,
Dilalim, brom-brom.
E rencontrèt un violonaire, (bis)
Que violonava a son grat,
Dilalim, brom-brom,
Brom-brom, la vièlha,
Que violonava a son grat,
Dilalim, brom-brom.
“Di(g)as-me, di(g)as-me, tu violonaire, (bis)
Te voldriás pas maridondar ?
Dilalim, brom-brom,
Brom-brom, la vièlha,
Te voldriás pas maridondar ?
Dilalim, brom-brom.
Ai cinc chavals dins mon estable, (bis)
Cadun ambe son colar d’argent,
Dilalim, brom-brom,
Brom-brom, la vièlha,
Cadun ambe son colar d’argent,
Dilalim, brom-brom.”
E lo diluns se prometèron, (bis)
Se maridèron lo dimars,
Dilalim, brom-brom,
Brom-brom, la vièlha,
Se maridèron lo dimars,
Dilalim, brom-brom.
E lo dimècres sosquèt mòrta, (bis)
E l’entarrèron lo dijòus,
Dilalim, brom-brom,
Brom-brom, la vièlha,
E l’entarrèron lo dijòus,
Dilalim, brom-brom.
E lo divendres la novena, (bis)
E lo dissabte lo cap de l’an,
Dilalim, brom-brom,
Brom-brom, la vièlha,
E lo dissabte lo cap de l’an,
Dilalim, brom-brom.
E lo dimenge, va a la messa, (bis)
June òme coma de d’abans,
Dilalim, brom-brom,
Brom-brom, la vièlha,
June òme coma de d’abans,
Dilalim, brom-brom.
Ambe l’argent de la vielhòta, (bis)
Se’n paguèt una de vint ans,
Dilalim, brom-brom,
Brom-brom, la vièlha,
Se’n paguèt una de vint ans,
Dilalim, brom-brom. »
