Adiu m'amor, ma bruna…

« “Adiu m’amor, ma bruna,
A la guèrra me’n vau,
A la guèrra me’n vau,
De dins l’estrangièr,
Per culhir lo laurièr,
La flor d’irangièr.”

Mas abans lo viatge,
I a lo jardin d’amor,
I a lo jardin d’amor,
Ont son las filhas,
Elas m’agradan tant,
Quand son polidas.

Amont ne trapi una,
Facha a mon agrat,
Facha a mon agrat,
E ieu amb ela,
La vòli esposar,
Qu’es la pus bèla.

Me’n vau trobar son paire,
Per veire se la me vòl donar,
Se la me vòl donar,
Perque ieu l’aimi,
Me ditz de la demandar,
A sa maire.

Me’n vau trobar sa maire,
Per veire se la me vòl donar,
Se la me vòl donar,
Aquela filha,
Me ditz qu’es dins son òrt,
Près de la riba.

Avanci per las planas,
Avanci per los prats,
Avanci per los prats,
Trapi la bèla,
Ocupada a son òrt,
M’apròchi d’ela.

“Adiu m’amor, ma bruna,
A la guèrra me’n vau,
A la guèrra me’n vau,
De dins l’estrangièr,
Per culhir lo laurièr,
La flor d’irangièr.” »