Borrèias
Marcelle VESY
CONSCRITS - FÊTE - MUSICIENS
Bourrée chantée
--- En 1996 ---
Introduction
Faute de musiciens, on faisait danser à la voix en interprétant des pots-pourris, en chantant “al tra-la-la” ou en utilisant des objets du quotidien (peigne, bouteille et cuillères…).
Informateur
« Un còp èra, aviam pas d’acordeon e cantàvem per dançar, la borrèia :
“N’ai vist lo lop, la lèbre,
E lo rainald dançar. (bis)
Fasián lo torn de l’aure,
Sans jamai s’atrapar.” (bis)
Pièi, ne cantàvem una autra :
“Vai, vai, vai Carmalhada,
Vai, vai, vai te lavar ! (bis)
Quand tornaràs, Carmalhada,
Quand tornaràs dançaràs.” (bis)
E n’i a una autra :
“Tota la nuèch,
Remena que remena,
Tota la nuèch,
De còps de pè pel lièch. (bis)
S’aquò èra pas qu’un còp,
L’òm sauriá pas que dire,
S’aquò èra pas qu’un còp,
L’òm cresiá que passariá.
S’aquò èra pas qu’un còp,
L’òm sauriá pas que dire,
E l’òm cresiá qu'aquò li passariá.
Tota la nuèch,
Remena que remena,
Tota la nuèch,
De còps de pè pel lièch.
S’aquò èra pas qu’un còp,
L’òm sauriá pas que dire,
E l’òm cresiá qu’aquò li passariá.
S’aquò èra pas qu’un còp,
L’òm sauriá pas que dire,
E l’òm cresiá qu’aquò li passariá.” »
