La batusa
Lucien CLUZEL
BATTAGES
--- En 1997 ---
Introduction
Les premières machines à battre les céréales, appelées cròcapalhas, étaient actionnées par des hommes, à la manivelle, ou par un manège de vaches ou de juments. Vinrent ensuite les batteuses utilisant l’énergie produite par une machine à vapeur (caufaira).
Les jours de battages, les repas étaient nombreux et copieux. Dans les grosses exploitations, le dernier jour des battages, on faisait un repas de fête, la solenca.
Informateur
« I aviá d’annadas pus aborivas que d’autras. Avèm ajut començat lo 14 de julhet, mès aquò èra puslèu al debut d’agost.
Aviam pas que de buòus e de chavals, facilament passàvem las nuèchs sus la rota.
De còps, cambiàvem de bòria tres còps per jorn : una bòria n'aviá besonh per doas oras, una autra per tres oras...
Caliá èstre totjom una vintena : dos sul garbièr, un per copar las ligas, per empalhar, pels polses, pel blat, dos o tres per carrejar los sacs...
leu ère a la batusa ambe mon pèra, per empalhar.
E pièi n’i aviá un autre que demorava a la caufusa.
Pendent la guèrra, avèm caufat un pauc ambe de carbon, mès quauques còps aquò fasiá de belugas. Èra dangeirós. Mès èra rare que una beluga metèssa fuòc a la palha, puslèu a de vestits o a un curador que cargavan los polses.
Per escodre, se fasiá de bons repaisses : una lèbre, una ensalada ambe de favas, de polets, de canards... »
