La rosseta e los pelonièrs
Pierre FRAYSSE
PORCINS
FRUITS
--- En 1992 ---
Introduction
Les variétés étaient nombreuses. Certaines étaient recherchées pour faire les grillées (greladas). Il y avait des variétés (menas) locales, des précoces (aborivas) et des tardives (tardivas), ce qui permettait d'étaler la récolte.
On conservait les castanhas sur place, dans leur bogue, entassées en pelonièrs.
Informateur
« I aviá la rosseta, la rosseta ponchuda, e la pus repanduda aquò èra la salanda puèi la bèla del bart.
La rosseta èra per una grelada, se separava melhor, se rufava facilament quand èra grilhada. Amai quand menàvem los pòrcs dins las castanhals, las coneissián, anavan manjar en prumièr aquelas rossetas. Ne demorava pas, d'aquelas. Ni mai se i aviá un pelonièr qu'apelàvem, que las rossetas demoravan bravament dins los pelons quand tombavan. Alara sarràvetz aquò en emmont e, quand aviá pro plò(g)ut, aquò se demesissiá plus facilament. Mès sabètz, quand aquò èra una maura vièlha, desmargava lo pelonièr per manjar las castanhas.
Los pelons tombavan abans las fuèlhas. Amassavan los pelons e fasián un pelonièr.
N'amassàvem un parelh de tombarelats, de castanhas. »
