La fusica

« La fusica, mes parents contavan que i aviá un ostau que, tota la nuèt, fasián tapatge.Se levavan, anavan al granièr, agachavan, de còps vesián la civada mesclada ambe lo blat…
A l’estable, las vacas èran totas destacadas…
Fasián venir lo curat que disiá que caliá far dire de messas mès res i fasiá.
Un òme passèt e lor diguèt d’agachar la nuèt que veirián una ombra e, aquela ombra, la caliá tustar. Un jorn venguèt una ombra, pareis qu’aquò èra lo filh ainat estendut amb un grand libre blanc a la man. »