Sul bòrd de la Jordana

« Sul bòrd de la Jordana,
Un gaudòt se perdèt,
E pel mièg de la plana,
Sus l’èrba s’estendèt.

Lo paure òme plorava,
Atí se desolava,
Quand veguèt dins un pradèl,
La mia amb son tropèl.

“Digas-me tu, pastorèla,
Seriás plan bravonèla,
Se m’ensenhavas lo camin,
Per ieu sortir d’aicí.

M’an dit qu’i aviá mai monde,
De davant lo passon,
Mès ieu te voliái pas creire,
O m’a calgut anar veire,
Que tantas de causas n’ai vist,
Que sièi tot estrabordit.”

Aval pel mièg de la plana,
I aviá tres fochurs pel mièt,
Cadun ambe lor pèira,
E lor codièr darrièr.

Lo grand cotèl passava,
Tota l’èrba tombava,
Òm auriá pas dit per ma fe,
Qu’aquela èrba fasiá del fen.

“Qu’aquel aure cargat d’auglanas, drolleta !
– Mossur aquò’s pas de las auglanas,
Mès sans vos far del tòrt,
Aquò’s de l’agland pels pòrcs,
Per engraissar les piòts,
E les ases dels gaudòts.” »