Casimir Vic, missionari
Marie-Thérèse LONG
RELIGION - RITES CALENDAIRES
EMIGRATION ASIE
--- En 1998 ---
Introduction
Beaucoup d’enfants du Rouergue, pays de familles nombreuses et terre de vocations, sont devenus missionnaires. Loin de leur pays, ils n'oubliaient pas leur langue maternelle : l'occitan.
Casimir Vic était missionnaire en Chine.
Informateur
« Aquò èra un arrièire-grand-oncle, Casimir Vic. Ma grand-maire l’aviá conegut que, de còps, de China, veniá en França. Tornava cada cinc ans o quicòm atau. Tornava a son ostau natau. Aicí, parlava pas jamai de la China. Rarement, ço disiá ma grand-maire.
Quand arribava aicí, parlava patoès, aquò premièr. Lo francés, l’aviá un pauc emblidat. Se metiá tot de suita dins l’ambiança de la familha, anava quèrre d’ai(g)a per far la sopa. Se caliá anar fenar, anava fenar. Fasiá pas de manièira e, cada jorn, anava dire sa messa a Bernac.
Sesquèt nommat curat en França a l’atge de vint-a-cinc ans e pièissa parti(gu)èt en China, e alai sesquèt nommat evesque. Se trobèt lo pus jove evesque francés a l’epòca. Sai pas se i demorèt pas una trentena d’ans. Mori(gu)èt aval en 1912 e i es entarrat. Èra a Kiang-si oriental. Envoièt de tè aicí, d’afaires atau. E avèm la baga, lo calòt, lo camail e un tapis.
Ma grand-maire me contava que, un còp, èran en trenh d’endejunar e un paure passèt. Aquel paure èra estat en classa amb el. Quand ve(g)èt l’evesque, lo paure se metèt a ginolhs :
“Bénissez-moi Monseigneur !”
E l’evesque li respondèt :
“Comença per endejunar, veirem la suita après !” »
