Calmejana

« Un còp, Amat, lo bèl, que son paire èra cantalés a Calmejana, aviá 209 vacas per mólzer. I èran uèch. Aquelas que molzián pas lo matin, las molzián lo seras.
Aquò se foirèt, aquí, lo fromatge. O podètz ben comprene.
Al luòc de mólzer, un ser, fa(gu)èron un brave trauc e i metèron 35 formas.
Me di(gu)èt : “Aquò's lo sol còp que m'es arribat. Me'n seriái plorat… Aquò èra la prumièira annada que fasiái cantalés. ”
E me disiá : “Sortiam del pargue èra miègjorn, lo pastre demorava per cachar, viràvem pas jamai lo pargue qu'aviam pas lo temps, e tornàvem partir al pargue. E totjorn plòviá, e totjorn nèblas ! E de nèu !”
S'aviá fach bèl temps, aquò seriá estat bon.
Èran dos vedelièrs mès vai conéisser 209 vedèls dins aquel pargue !
A la montanha, quand n'as reperat la mitat, de la vedelada, siás dejà sauve parce que un te fa venir l'altre pièi. »