Bèla Sent-Jan…
Henri LAQUERBE
DOMESTICITÉ
Chant de loue
--- En 2004 ---
Introduction
Cette chanson de loue était chantée à l'occasion des feux de la Saint-Jean (radals, joanadas, fenestrets, cabanons…).
Ce jour-là, les domestiques changeaient généralement de patron.
En Rouergue méridional, on trouve la variante "Mia Totsants", autre date traditionnelle d'embauche des domestiques.
Elle a été publiée dans Chansons du pays d'oc, par Léon Froment.
Informateur
« Bèla, Sent-Jan s’apròcha,
Bèla, se cal quitar,
Dins una autra vilòta,
Iè, iè, anarem demorar.
S’ère una irondèla,
Que posquèsse volar,
Près de vos, la bèla,
Iè, iè, m’anariái ben pausar.
Pica, pica, relòtge,
Solelh, abaissa-te,
Bèla, Sent-Jan s’apròcha,
Iè, iè, tocarem ben d’argent.
Pastre, comptatz las fedas,
Mèstre, comptatz l’argent,
Metètz la man a la pòcha,
Iè, iè, sortètz-ne bravament.
La mèstra es canissa,
Lo mèstre es brutal,
Com’un chaval de guèrra,
Iè, iè, que l’òm pòt pas bridar.
Prèga tu lo tiu mèstre,
Que te tòrne gardar,
Ieu pregarai lo miune,
Iè, iè, que me daisse enanar.
Regrete pas lo mèstre,
Ni la mèstra non pus,
Me'n an fachas tròp veire,
Iè, iè, li tornarai pas pus.
Lo seras quand vau claure,
Lo mèstre es sul portal,
Que me compta las fedas,
Iè, iè, me fot un reganhal.
La mèstra es malauta,
Li cal far de cafè,
Ambe de grais de taupa,
Iè, iè, d’ai(g)a d’al pesquièr.
Vòle pas pus far pastre,
Vòle pas pus gardar,
A la Sent-Jan qu’arriba,
Iè, iè, me vòle maridar. »
