Sul puèg de Sent-China…

« Sul puèg de Sent-China,
D’ont l'ont ven lo vent,
Lo pastre mitona,
Lo siune tropèl.

De La Tremolièira,
Soi lo pastorèl,
E l’annada entièira,
Garde lo tropèl.

Suls puèges sauvatges,
Ont la burga ven,
Al mièg dels pascatges,
Aquí soi lo rei.

Quand l’altan bolèga,
Lo cap del garric,
Ambe la manrega,
Ieu soi a l’abric.

Quand la pluèja tòmba,
Sul cap d’aquel puèg,
Me'n vau per la comba,
Entre los garrics.

Jusca que vau claure,
En tota sason,
Cante coma un paure
Pastorèl que soi.

Dempièi qu’un pairastre,
E que m’a lo(g)at,
Ai totjorn fach pastre,
E totjorn content.

Aime ma fònt clara,
Aval jol boisson,
Mai que tot encara,
Aime ma mamà. »