La lèbre de Castèlmus

« Èra un fòrt caçaire.
Una annada, per la fèsta de Castèlmus, aviá tuada una lèbre e l’aviá penjada al fresc. La junessa, la li t'anèron despenjar e la fasquèron còire.
Coma aquel òme èra vengut a la fèsta, que aimava de dançar, l’invitèron. La trobava bona e diguèt :
"N’ai una que diu èstre encara pus gròssa que la vòstra !"
Aquò èra la siuna que manjava ! »