Los cosins (La nòvia e lo cosin)

« “Mès, ça diguèt la nòstra nòvia,
Ont farem jaire los cosins ? (bis)

– Aval, aval dins la crambreta,
Tot prèp, tot prèp de nòstre lit.” (bis)

Mès quand lo nòvi s’en revelha,
Ne fa(gu)èt tres còps lo torn del lèch, (bis)

Cresiá de n’embraçar la nòvia,
N’embraçava lo cadalièch. (bis)

Crida a sa sòrre la pus vièlha :
“Tira, pòrta-me lo calelh, (bis)

Mès lo calelh o la candela,
Car de minhòna ieu n’ai ges.” (bis)

Li respond sa sòrre la pus vièlha :
“Bà t’ai, bà t’ai totjorn dich, (bis)

Que se preniás la femna jove,
Te caliá pas èsser endormit !” (bis) »